Lazarus, üç gün üç gece ölümün gizemli hâkimiyetinin altında bulunduğu mezardan çıktığında ve kendi mekânına sağ olarak döndüğünde insanlar, zamanla onun adını korkunçlaştıran uğursuz tuhaflıkları uzun bir müddet fark etmemişlerdi. Dostları ve yakınları, hayata geri dönen için, sevinerek, onu sürekli okşuyorlar, ona karşı önüne geçilemez ilgilerini, yemeğini, içmesini ve yeni giysiye kavuşmasını sağlayarak gideriyorlardı.

Onu, umudun, neşenin parlak renkli giysileriyle şaşaalı bir şekilde giydirdiler ve o sanki bir damat gibi bir düğün kıyafeti içinde, onların arasında, sofralarında oturuyor, yeniden yemek yiyip içki içiyordu. Dostları, sevinçten gözyaşları döküyor, mucizevi bir şe-kilde dirilen insanı görmeleri için komşularını çağırıyorlardı.